Six more hours to meet this world

It's morning, six fifteen. There are almost three hours that we have established more contact with each other. You're giving me continues signs that you want to come out from that darkness that you have been in for the last nine months. I know you think it's a difficult road, darkness all around, you want to come out in to the light. Believe me I am as scared as you are, perhaps even more. I'm scared like hell but I believe that we will confront this challenge and win. I know I will cry, I will scream and shout and say "never again". My God, I just want the pain to be as short as possible, then we deal together, we will compromise. You will learn that it's not that bad on the outside world, everybody is waiting for you .Myself, dad and the last but not at all the least Joel Amadeus, your brother troublemaker that will turn everything upside down. I'm happy that it will be the two of you, when your father and I are no more. Forget this, is to far, we have so much time to spend together and we are going to have such fun time as soon as you come in to our arms. We know that you will cry and there will be sleepless nights, but we still forgive and forget, we will give you kisses and love in every moment.

Now, forgive me sweetheart but I can't write any more, there's a sharp pain at the bottom of my belly that feels like is going to kill me. It's you, I know, you want to come out, you can’t wait anymore.

I need a coffee. What am I saying "a coffee"? I need some sort of drug to stop all this pain. "Hell", the pain is unbearable. I fell like every bone in my body it's moving and crushing. Just some more hours, maybe one, or two, just God knows. I hope that everything goes ok for the both of us. See you soon "Ayden Maximus "!

 Written 6 hours before my son was born. 

Është ora 6:15 minuta. Kemi pothuajse tre orë që kemi vendosur kontakte më të shpeshta me njëri-tjetrin. Ti po jep shenja të vazhdueshme që do të dalësh nga ajo errësirë prej nga ndodhesh për 9 muaj. E di të duket një rrugë e vështirë, pus i errët të dalësh jashtë në dritë. Më beso kam po aq frikë sa edhe ti, madje ndoshta dhe më shumë, kam frikë si dreqi. Por kam bindjen se jemi aq të fortë sa ta përballojmë edhe këtë sfidë. E di do qaj, do qaj shumë, do ulëras e do them “kurrë më”. Dua vetëm që e gjitha kjo dhimbje të mos zgjasë shumë, më pas do të arrijmë marrëveshje të mirë të dy. Do të mësohesh që nuk është edhe aq keq në botën jashtë. Të presim të gjithë, unë, babi, dhe se fundi, por jo më i parëndësishmi Joel Amadeus, vëllai yt trazavaç që nuk lë dy gurë bashkë. Jam  e lumtur që do të jeni të dy, kur unë dhe babi të mos jemi më. Harroje këtë, është ende larg, kemi aq shumë kohë për të shpenzuar bashkë, do kalojmë aq bukur. Do të bëjmë shumë gjëra, sapo ti të vish në krahët tanë. E dimë do qash, do na lesh netë të tëra pa gjumë, por ne sërish jemi të lumtur, ne sërish harrojmë, falim, të puthim e të japim dashuri në çdo çast. Tani do të më falësh zemër, por nuk mund të shkruaj më është një dhimbje e fortë në fund të barkut që po ma merr shpirtin, je ti, e di, kërkon të dalësh. Më duhet një kafe, ç’kafe them, më duhet një lloj droge e fortë, “dreq” dhimbja është e madhe, më duket se çdo gjë po shkërmoqet brenda meje. Ja dhe pak. Shpresoj që gjithcka të shkojë mirë për të dy ne, shihemi së shpejti “ Aydën Maximus”.

 
Shkruar 6 ore para lindjes se djalit tim