Ne

Mbaj mend si sot takimin tone te fundit ne aeroportin "Nene Tereza", ne Rinas. Ishte nje dite maji, dite si gjithe te tjerat, ndersa ne, nje grup i vogel, mbledhur grusht ne nje kafene buzes rruges plot pluhur te aeroportit, qe thuhej se do te ndertohej, pinim kafe. Kush e kush thithte hundet duke qare pa ze, genjenim e thonim qe s'do te merziteshim. I kisha premtuar vetes qe nuk do te qaja, por isha e pafuqishme per ta mbajtur ate premtim. Qava e qava shume, qava edhe ditet qe me pas vijuan... te tjeret u habiten pa mase, si mund te qante njeriu kaq shume per dike... dhe per me teper te qaje per dike qe nuk ishte i dashuri...? Ne ato kohe e ne ate moshe a nuk qajne vajzat vetem per te?! Sa shume kohe ka kaluar e sa shume kemi ndryshuar. Sa shume gjera kane rrjedhur ne jeten time, e ne jeten tende gjithashtu. Une u martova e ti nuk erdhe dot, linda dhe nje femije, nje djale e serish me gjithe dwshirwn e madhe tende, ti nuk erdhe dot...
Dhe qenka e thene te takohemi serish, por pas dhjete vjetesh ne nje tjeter aeroport. Shume njerez qe ishin me ne ate dite nuk jane e nuk do te jene me... Une besoj se nuk kam ndryshuar shume, plus minus disa kg me pak, ti ke vene disa kg me teper qe nga hera e fundit qe pime kafe bashke...e mban mend?
Te te them te drejten kam gezim, ankth, mosbesim... te gjitha i kam bashke, a do te jete e vertete qe do te takohemi serish? Na ndan vetem nje jave... sa mall kam...