Dhe pushimet mbaruan

Është i njëjti vend, i njëjti det, e njëjta çadër që ishte dje, e njëkohësisht asgjë nuk është më si më parë. Të fundit pushues ikën, morën rrugën turravrap drejt qytetit zhurmëshumë. Sa herë largohem prej detit, pushimeve nuk di pse, por më kujtohet fundi i filmit "dirty dance", nje hapësirë e pafund e mbetur bosh. Të krijohet një gjendje shpirtërore që as vetë nuk e merr vesh, shkon deri aty sa thua: ç'mu deshën këto pushime, isha më mirë pa to. Pastaj nis jeta e përditshme, telefonat pa fund: hë ishe në filan vend? Ishte bukur mos më thuaj që nuk shkuat, ne u kënaqëm shumë. Dhe të duket vetja sikur ke humbur dicka, ti ishe në atë vend që mikesha jote ta kishte përshkruar me aq zjarr, por për habi nuk gjete asgjë të bukur, përkundrazi doje të ikje sa më parë.

I bën dhe pyetje vetes pse je kaq e komplikuar, kënaqesh me një kafe buzë detit teksa shijon zhurmën e dallgëve që përplasen në breg e spiunon padashje puthjen e dy të rinjve tutje në horizont. Së bashku me ty janë të fundit pushues atë natë.

Nuk ke bërë asnjë postim në facebook, ç'u bë me pushimet e tua? Ku je? Merr telefonin nuk ben selfie si të gjithë, jo! Nuk poston asgjq as në instagram. Është jeta jote, pushimet e tua. Regjistron dhe videon e fundit ta marrësh atë copë deti me vete se të përket. Do t'i kthehesh sërish asaj pamje kur vjeshta të zërë rrugët në qytet, kur shiu të mos ketë të ndalur çdo ditë në trotuar, kur nuk i dihet ç'do të të sjellë ajo që vjen. Në shtëpi ke lenë plot pune pezull " pas pushimeve - thua gjithmonë", a thua se dikush do t’i rregullonte për ne si me magji. Faturat presin ne rradhe.  Edhe e hënë edhe data 1 shtator, nuk mund të shkruash asgje më shumë...